Over onzekerheid en afstand nemen

Het zelfportret hierboven staat voor de momenten dat ik het even niet meer weet. Dat onzekerheid toeslaat.
Dan vraag ik me af: hoe mooi zijn mijn creaties nou eigenlijk? Is wat anderen maken niet veel mooier, origineler of boeiender, of.... nou ja, elke term die aangeeft dat wat ik maak minder waardevol is (dan die van...).

Ik wil over dat deel van mijn creatieve leven ook graag iets met jullie delen. Want het hoort er net zo bij als al het enthousiasme dat ik tot nu toe vooral heb gedeeld met jullie.

Op tijd aan de rem trekken
Het is een raar gevoel. Het heeft iets dubbels. Een deel van mij weet: negeer het, luister niet naar die nare kritiek-stem. Maar het neemt toch de overhand. Ik ken het gevoel goed genoeg om het inmiddels tijdig te herkennen. Op tijd om actie te ondernemen. Voordat ik op zoek ga naar de "verwijder uw winkel van deze site". Dat ik merk: je wordt er chagrijnig van. Er klopt iets niet.

Afstand nemen
Stap 1 is: Afstand nemen. Figuurlijk. Even niet nadenken over: "de presentatie van mijn creaties". Niet toch nog maar eens een blog lezen over "de 10 beste tips voor je online winkel....". Geen vergelijkend warenonderzoek doen in alle andere Zazzle-winkels. Daar verdrink ik langzaam maar zeker in. Kijken wat er op het moment veel wordt gemaakt. Dan maak ik creaties die niet echt mooi zijn. Die namelijk niet meer 'echt Maureen zijn'. Want dan ga ik me steeds meer laten leiden door "wat anderen maken, mooi vinden, willen, zullen denken......."

Terug naar jezelf
Stap 2 is: Afstand nemen. Letterlijk. De computer uit. Mijn atelier opruimen. Alle stapeltjes met knipsels en ideetjes en rondslingerende tijdschriften uit de weg leggen. Uit het zicht. Mijn 'nog te doen lijstje' opbergen.
Nog meer afstand nemen door gewoon niet in mijn atelier te zijn. Naar buiten te gaan. Boodschappen doen. Een wandeling maken. Een tijdje zitten lezen (nee, geen creatieve tijdschriften). Het maakt eigenlijk niet uit. Als ik maar geen creaties ga maken. Ook niet erover nadenk. Of foto's maak (die ik kan gebruiken voor...).
Dat duurt een dag of wat. Ligt er een beetje aan hoe ver ik ben doorgedraafd.

Getroffen door jezelf
Dan merk ik vanzelf dat het het vreemde onzekere gevoel op de achtergrond raakt. Dat mijn gedachten helder beginnen te worden. Dat ik van binnen voel: "Het gaat om mij, dat ik er blij van word, dat ik het mooi vind".
Als ik geluk heb is het op zo'n moment dat ik naar een creatie van mijzelf kijk, alsof het door iemand anders is gemaakt, en denk: "dat is mooi zeg." Dat pas een seconde later in me opkomt: "dit heb ík gemaakt."
Het gebeurt me gelukkig nog steeds. En het is soms juist als ik deze nieuwsbrief aan het maken ben dat het me overkomt. En dat is erg plezierig. Toen ik een schermafbeelding maakte om met jullie een bord op Pinterest te delen gebeurde het ook.



Want daar stonden mijn eigen creaties tussen die andere creaties, zonder dat ik me dat had gerealiseerd. Het was alsof iemand tegen me zei: "Kijk eens goed, ze zijn allemaal prachtig." En dat vond ik zelf ook. De bevestiging stelde me gerust.

Niet alleen lastig
De onzekerheid dient trouwens ook een goed doel. Het houdt me scherp, zorgt ervoor dat ik me weer blijf ontwikkelen. En bovenal, het brengt me telkens terug bij: mij.

Knipkunst van Elly MacKay: "Theaterclouds"

Knipkunst. Zo wordt het genoemd. "Theaterclouds" noemt ze ze zelf. Elly MacKay is de kunstenares die deze prachtige creaties maakt. Deze creatie, "She brought back a gift from the season", was het eerste dat ik van haar zag. Ik bleef er naar kijken en wilde graag meer van haar weten. Al haar creaties zijn even mooi. De kleuren, de eenvoud, dat ze met één beeld een heel verhaal weet op te roepen. Ze knipt alle beelden uit, zet ze in lagen achter elkaar, alsof het een klein theater is, of een kijkdoos. en fotografeert dan de scenes. Ik vind het betoverend mooi. Op de woelige baren Een andere creatie van haar heet "The Wave". Ik vind het intrigerend, schitterend gemaakt. Het doet mij denken aan Japanse kunst. De kleuren zijn stil en koel, terwijl wat je ziet een zo ruige zee is. Het spreekt me enorm aan. Misschien is het om het bootje, dat zo klein, zo kwetsbaar, tussen die enorme golven zijn weg zoekt naar zijn bestemming. Zo voel ik me zelf van tijd tot tijd, als er veel gebeurt om binnen in mij met dierbaren om mij heen. Hoe dan ook, haar creaties zullen altijd wel een emotie bij je oproepen, dat vind ik de kracht van haar werk. En als je wilt kun j er zelfs een heel verhaal bij verzinnen. Toch?

Kwetsbare schoonheid

Lathyrus. Het zijn zulke tere bloemen. Het blad golft als zacht kabbelend water. De doorschijnend roze kleuren, met frisgroen als contrast dat het geheel nog meer tot leven laat komen.

Het boeket kreeg ik als verjaardagskado en, ja, die moest ik natuurlijk vereeuwigen. De foto's werden zo mooi, daar wilde ik weinig aan toevoegen. Zie hierboven het schitterende resultaat.
Uit de serie heb ik 3 nieuwe creaties gemaakt. Je kunt ze bewonderen in de Zazzle-winkel én bij RedBubble. Kijk, je kunt 'm bijvoorbeeld op een kinder t-shirt laten drukken. Is dat niet schattig?



En zo zou hij als poster bij jou aan de muur hangen....