Een lust voor het oog

Op zoek naar inspiratie om zelf iets moois te maken, kijk ik graag op Pinterest, zoals ik vorige keer ook vertelde. Een van mijn favorieten zijn handgemaakte boeken. Het is voor mij een feestje om rond te neuzen en steeds weer nieuwe exemplaren te vinden. Wat dacht je bijvoorbeeld van deze? Het is een hanger van een ketting. En niet alleen het boekje is mooi, het hele plaatje is geweldig. Ik kan daar erg van genieten.
En hoewel ik dan eigenlijk het liefst zelf zo'n boekje zou willen gaan maken, laat ik dat idee toch snel varen. Althans, niet helemaal. De kriebel om zelf weer eens een handgemaakt boekje te maken blijft. Ik heb al een kaft klaarliggen inmiddels... 

Wordt vervolgd...

Mocht je in de tussentijd zelf eens willen genieten, geef je ogen de kost, bijvoorbeeld op mijn bord op Pinterest :

A sight for sore eyes
When on the look for fresh inspiration to creation beautiful new things, I like to look around on Pinterest, like I told you last time.
One of my favourite things are handmade books. It's a real treat for me to wander the site, discovering new pieces. Like this one here. It is actually a necklace.
And it's not just the book that is gorgeous, I love the whole picture. And although I'd rather go and make a book just like this one, I let go of that idea quickly. Well, not e
entirely. The itching feel of wanting to make a handmade book myself lingers. The first piece is done: the cover…
To be continued in the next edition :-)

If you'd like to have some eyecandy in the mean time, take a look around on my board on Pinterest.

*The photo is from Pinterest and  this site. 

Een winterse wandeling

'Weet je, Merlijn, als je er ooit een hebt zien vliegen, dan ben je voor altijd verkocht,' zei opa Kaspers.

Merlijn kende haar opa als een man met een grote liefde voor de natuur en vogels in het bijzonder. Maar ijsvogels, die spanden toch de kroon.

Toen Merlijn een paar weken geleden bij hem op bezoek was vertelde hij haar over de keer dat hij voor het eerst een ijsvogel had  gezien. Hij was net getrouwd en woonde met oma aan de rand van een klein dorp. Niet ver daar vandaan was een snelstromende beek, die dwars door de weilanden liep, om dan in het bos te verdwijnen.

Haar grootvader vertelde hoe hij al een poos aan de waterkant had gestaan en een paar reeën had gezien, die al snel weer schichtig het in bos in liepen, toen zijn aandacht werd getrokken door een schim die laag over het water scheerde. Hij had de beweging gevolgd en gezien hoe het beestje even verderop neerstreek op een boomstronk. Zo kon hij hem in al zijn kleurenpracht bewonderen, een grote zilveren vis in zijn bek.

'Hij was zo mooi Merlijn, ik was op slag verliefd.'

Opa Kaspers wilde zo graag nog eens terug naar die plek uit zijn jeugd en alhoewel Merlijn had gezegd dat er met deze vrieskou toch echt geen ijsvogels konden zijn, had hij volgehouden. Merlijn, die haar grootvader maar moeilijk iets kon weigeren, had daarop een vrije dag genomen en nu waren ze bijna op de plek van bestemming.

'Ja, hier moet het ongeveer zijn geweest.'

Merlijn stopte langs de waterkant, pakte de wandelstok haar grootvader van de achterbank en hielp hem met uitstappen. Ze waarschuwde hem voorzichtig te lopen.

'Ja, kindje,' zei hij.

Ze liepen een eindje langs de waterkant bleven toen staan, niet ver van een bruggetje. Het was stil, alle dieren leken zich te verschuilen. Zo bleven ze een tijdje staan kijken. Merlijn blies in haar handen en stampte wat met haar voeten.

'Heeft u het niet koud?' vroeg ze haar grootvader.

'Welnee, Merlijn, het is heerlijk.'

Ze keek hem aan en zag hoe hij genoot. Dat deed haar goed.

'Als er nu toch eens een ijsvogel langs zou kunnen komen,' dacht ze.

Merlijn had het inmiddels wel aardig koud gekregen en maakte aanstalten om weer naar de auto te gaan.

'We moesten maar weer eens gaan…' opperde ze voorzichtig.

'Kijk, daar!' riep opa.

Merlijn draaide zich snel om en keek in de richting die hij aanwees. Ze zag nog net een blauwige schim die laag over het water vloog.

'Ik wist het wel, met mijn eigen tovenaar in de buurt moest het toch lukken!'

Haar grootvader stond te glunderen en Merlijn gaf hem een dikke zoen op zijn wang.

'Ja, u had gelijk, het is betoverend.'

Met dank aan Jan de Jong uit Nieuwkoop voor de foto van zijn mooie schilderij!

(geschreven 1 december 2000 tijdens een schrijfcursus in Amersfoort)

Thee-blaadjes