Een prachtige combinatie

De zoete kleuren, het dromerige zonlicht.

Alle kleurschakeringen die er in het blad zitten.

De prachtige tekening van de nerven.

Het turkoois van het hartje.

De bloemen zijn als een prettige, beschermende parasol boven je hoofd op een zonnige zomerse dag.

Hoe meer ik naar de kleuren kijk, hoe meer ik me afvraag: hou zou het smaken, als het een ijsje was?

Hoe zou het voelen, als dit de stof was van een mooi shirt?

Hoe ruikt het, als een zacht windje de geur naar je toe brengt?

Deze is al mooi zoals ze is.
Toch, ik herinnerde me een andere foto, van een tijd geleden, die hier prachtig bij zou passen. Deze:

Zoekend naar die foto kwam ik ook een vlinder tegen die ik maakte voor mijn Etsy winkel. En ook zij past er perfect bij.

Wat vind jij?

Ik wens je nog een mooie dag,

XO

Maureen

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

The sweet colors, the dreamy sunlight.

All colors that are in the flower.

The beautiful drawing of the veins.

The turquoise of the heart.

The flowers are like a nice protective umbrella over your head on a sunny summer day.

The more I look at the colors, the more I wonder: how would it taste if it was an ice cream?

How would it feel if this was the substance of a nice shirt?

How does it smell if a gentle breeze brings the smell to you?

This is all fine as it is.

Still, I remembered another picture, a long time ago, that would fit in perfectly. This one:

Looking for that picture, I also came across a butterfly that I made for my Etsy shop. And it too fits perfectly.

What do you think?

De Oosterse schoonheid van korstmossen

Op vakantie zul je mij vaak ergens met mijn neus bovenop aantreffen. Mijn reisgenoten zijn er al aan gewend mij zo te zien: 

ik hang met mijn camera ondersteboven bij een bloem, of ik zit op mijn knieën zo dicht mogelijk bij een rotsblok. Een stuk of twintig foto's later sta ik dan weer op, slaak een diepe zucht van voldoening, blij met mijn nieuwe aanwinsten.

Deze foto is zo een. Hij ligt al een paar jaar in de schatkist, telkens als ik er naar kijk bewonder ik opnieuw de schoonheid van dit stuk steen, bedekt met korstmossen, omringd door frisgroene grassprieten.

De laatste keer dat ik hem bewonderde werd ik nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren als ik er een "Wondere Wereld Creatie" mee zou maken. Hoe zou dat uitpakken om er een mandala van roestbruin en grijswit mee te maken? Zie hier het resultaat.

Ik ben aangenaam verrast. Hij doet me denken aan een Oosters tapijt. Als ik hem in mijn handen zou hebben, zou hij dik en ruw-zacht aanvoelen, zoals echte wol. Het grijswit zou erop geborduurd zijn, zijdezacht, als een kwetsbaar contrast met dat stevige, aardse, roodbruin.

Zo heb ik deze keer stiekem mijn eigen 'regel' heb doorbroken. Het liefst vertel ik namelijk zo weinig mogelijk over mijn creaties, zodat jij er zelf alles in kunt ontdekken wat er voor jou te ontdekken valt, zonder dat je door mijn 'bril' kijkt. Toch is het goed zo deze keer. Jou te vertellen over hoe ik het beleef voegt iets waardevols toe. Bovendien, uitzonderingen maken de regel, toch?

Ik hoop dat je net zo aangenaam verrast bent als ik zelf door deze creatie, en benieuwd naar wat jij er allemaal in ziet en beleeft. 

Veel plezier op de ontdekkingsreis!

Maureen

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

When on holiday you'll often find me sitting somewhere with my nose up close to something. My companions are already used to seeing me like that: I am upside down, with my camera pointed at a flower, or I'm sitting on my knees as close to a rock as I can get. About twenty pictures or so later I get up again, heave a deep sigh of satisfaction, happy with my recent acquisitions.

This photo is one of those. He has been sitting in my treasury for a few years allready, every time I take a look at it I admire it once more. The beauty of this piece of stone, covered with lichens, surrounded by fresh green blades of grass.

The last time I admired him, I was curious as to what would happen if I would make a "Wonderful World Creation" with it. How would that turn out, to make a mandala of rusty brown and gray-white with. Well, you can see the result here.

I am pleasantly surprised. It  reminds me of an oriental rug. If I would have it in my hands, it would be thick and have a rough-soft feel like real wool. The greyish would be embroidered on top of it, silky, like a fragile contrast to the solid, earthy, brown.

So I secretly broke my own "rule" this time. I normally prefer to tell as little as possible about my creations, so you can discover in them all that there is to discover in them for you, without looking through my glasses. Still, this time it is just right like this. To tell you about how I experience this creation adds something valuable to it. Moreover, exceptions make the rule, right?

I hope you're as pleasantly surprised as I am by this creation, and curious about what you see and experience.

Enjoy the journey!

De kracht van inspiratie

Inspiratie, het is en blijft iets bijzonders. 

Ik vind het soms in iets simpels als de zon die een mooie schittering brengt in een glaasje, of een bos bloemen. Soms ga ik er bewust naar op zoek. Dan ligt er een stapel tijdschriften die ik doorblader. Ik neem alles in me op, sta stil bij wat me raakt als mooi of bijzonder. Het romantische van een vaasje rozen, het bruin van oud papier, het koele zeegroen met wit, dat mij aan Scandinavië doet denken.

Zo ligt er dan ineens een tafel vol met vitamine Inspiratie. Voel ik me weer opgeladen, krijg ik zin om zelf mooie dingen te maken.

Niet dat ik deze inspiratie bewust in mijn nieuwe creaties stop. Sterker nog, als ik dat probeer, wordt het zonder uitzondering een mislukking. Ik kan alleen creëren vanuit mijn hart, vanuit mijn gevoel, en dat valt eigenlijk niet te sturen. En dat is maar goed ook. 

Ik laat mijn muze graag haar gang gaan, luister goed naar haar gefluisterde aanwijzingen.

Deze quote van Vincent van Gogh sluit daar mooi bij aan. 

En toen ik er nog eens goed naar keek, zag ik hoe de inspiratie vanuit mijn zoektocht in de tijdschriften heel mooi zijn weg had gevonden naar deze creatie. 

Zo mooi werkt dat, je mee laten voeren op de stroming van je onbewuste.

Ik wens je een fijne dag,

Maureen

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Inspiration, it remains something special. I sometimes find it in something as simple as the sun that brings a beautiful sparkle in a glass, or a bouquet of flowers. Sometimes I deliberately go looking for it. Like in a stack of magazines that I flip through. I take everything in, pause at what touches me as beautiful or special. The vase with romantic roses, the brown of vintage paper, the cool sea green with white, which makes me think of Scandinavia.

Thus, there is suddenly a table full of vitamin Inspiration. I feel recharged, can't wait to go and create beautiful things myself.

Don't think I deliberately transfer this inspiration into my new creations. In fact, if I try to do so, I invariably come up with a failure. I can only create from my heart, from what I feel, my emotions, can't really 'steer' it towards something specific. And that's a good thing. I let my muse guide me,  listen to her whispered instructions.

This beautiful quote by Vincent van Gogh fits in nicely. And now that I have taken another look at it, I see that the inspiration from my quest in the magazines actually did find it's way to this creation. That is how beautifully going with the flow will work out. 

Wishing you a lovely day,

Maureen

Geluk is als een vlinder

Geluk is als een vlinder

hoe meer je haar achterna zit 

des te meer zal ze je weten te ontkomen

maar wanneer je je aandacht 

op andere dingen richt

dan komt ze naar je toe 

om stilletjes op je schouder te zitten

Ik wens je een dag met een prachtige vlinder op je schouder.

Liefs

Maureen

Met een foto van een fuchsia, gemaakt op vakantie in Duitsland vorig jaar.